میلوگرام چیست و چرا انجام می‌شود؟
تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۴۴۷۹۴
رنگ کنتراست قبل از عمل به ستون فقرات تزریق می‌شود. رنگ کنتراست روی صفحه اشعه ایکس ظاهر می‌شود و به رادیولوژیست اجازه می‌دهد تا نخاع، فضای زیر عنکبوتیه و دیگر ساختار‌های مجاور را واضح‌تر از اشعه ایکس استاندارد ستون فقرات ببیند.
رادیولوژیست همچنین از سی تی اسکن هنگام انجام میلوگرام استفاده می‌کند. سی تی اسکن یک آزمایش تصویربرداری است که با استفاده از اشعه ایکس و کامپیوتر تصاویر دقیقی از بدن تهیه می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
میلوگرام ممکن است برای ارزیابی طناب نخاعی، فضای زیر عنکبوتیه یا سایر ساختار‌ها از نظر تغییرات یا ناهنجاری‌ها انجام شود. ممکن است زمانی استفاده شود که نوع دیگری از معاینه، مانند اشعه ایکس استاندارد، پاسخ روشنی در مورد علت مشکلات کمر یا ستون فقرات نمی‌دهد. میلوگرام ممکن است برای ارزیابی بسیاری از بیماری‌ها استفاده شود، از جمله:
فتق دیسک (دیسک‌هایی که برآمدگی می‌کنند و روی اعصاب و یا نخاع فشار می‌آورند)
تومور‌های نخاعی یا مغزی
عفونت و یا التهاب بافت‌های اطراف نخاع و مغز
تنگی نخاع (تخریب و تورم استخوان‌ها و بافت‌های اطراف نخاع که کانال را باریک می‌کند)
اسپوندیلیت آنکیلوزان (بیماری که ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث رشد استخوان‌ها می‌شود)
خار‌های استخوانی
دیسک‌های آرتروز
کیست (کپسول‌های خوش خیم که ممکن است با مایع یا ماده جامد پر شود)
پاره شدن یا آسیب به ریشه‌های عصبی نخاعی
آراکنوئیدیت (التهاب غشای ظریفی که مغز را می‌پوشاند.)
ممکن است دلایل دیگری وجود داشته باشد که پزشک شما یک میلوگرام را توصیه کند.
خطرات میلوگرام چیست؟خطر واکنش آلرژیک به رنگ کنتراست وجود دارد. اگر تا به حال نسبت به رنگ کنتراست واکنش نشان داده اید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
از آنجا که ماده حاجب به مایع مغزی نخاعی (CSF) که مغز را نیز احاطه کرده است، تزریق می‌شود، پس از تزریق، کمی خطر تشنج وجود دارد.
از آنجایی که این روش شامل پونکسیون کمری است، این عوارض بالقوه ممکن است رخ دهد:
مقدار کمی CSF می‌تواند از محل وارد کردن سوزن نشت کند. این می‌تواند باعث سردرد بعد از عمل شود. اگر نشت مداوم وجود داشته باشد، سردرد می‌تواند شدید باشد.
خطر عفونت اندکی وجود دارد، زیرا سوزن سطح پوست را می‌شکند و یک نقطه ورود احتمالی برای باکتری‌ها فراهم می‌کند.
بی حسی کوتاه مدت پا‌ها یا کمردرد ممکن است تجربه شود.
خطر خونریزی در کانال نخاعی وجود دارد.
بسته به شرایط پزشکی خاص شما ممکن است خطرات دیگری نیز وجود داشته باشد. قبل از انجام عمل حتماً در مورد هرگونه نگرانی با پزشک خود صحبت کنید.
چگونه برای میلوگرام آماده شویم؟اگر در بیمارستان جانز هاپکینز یا مرکز پزشکیبی ویو یک میلوگرام انجام می‌دهید، یک متخصص رادیولوژی عصبی یا پرستار رادیولوژی دو یا سه روز قبل از انجام میلوگرافی شما از طریق تلفن با شما تماس می‌گیرد تا در مورد این روش صحبت کند و به سؤالات شما پاسخ دهد.
لطفاً در صورت:
شما آنتی بیوتیک مصرف می‌کنید - اگر در حال حاضر آنتی بیوتیک برای عفونت در خون خود مصرف می‌کنید، ممکن است لازم باشد برای انجام این روش صبر کنید. اگر عفونت فعال یا تب دارید، ممکن است نیاز به برنامه ریزی مجدد باشد.
سابقه تشنج دارید
شما به هر نوع بی حس کننده موضعی (لیدوکائین) یا ماده حاجب IV حساسیت دارید
احتمال بارداری وجود دارد
شما تحت درمان ضد انعقاد (رقیق کننده‌های خون) هستید
اگر باردار هستید یا فکر می‌کنید ممکن است باردار باشید، لطفاً قبل از برنامه ریزی معاینه با پزشک خود مشورت کنید. گزینه‌ها باید با شما و پزشکتان در میان گذاشته شود.
لباسممکن است از شما خواسته شود که لباس خاصی بپوشید. با این حال، این روش ممکن است در حالی انجام شود که شما در لباس خود باقی می‌مانید. به همین دلیل سعی کنید از لباس‌های غیرمحدود و راحت استفاده کنید و در صورت امکان کفش‌ها را بپوشانید. تمام جواهرات و اشیای قیمتی را در خانه بگذارید.
خوردن، نوشیدنسعی کنید مایعات مصرفی خود (مانند آب و آبمیوه) را برای دو روز منتهی به عمل خود افزایش دهید، مگر اینکه شرایط پزشکی به شما اجازه این کار را با خیال راحت ندهد. اگر مطمئن نیستید که برای شما بی خطر است، با پزشک خود تماس بگیرید.
با این حال، در روز عمل، سه ساعت قبل از عمل غذا نخورید. شما ممکن است مایعات داشته باشید و می‌توانید دارو‌های معمول خود را مصرف کنید، مگر اینکه قبلاً توصیه شده باشد که دارو‌های خاصی را برای آماده سازی میلوگرافی نگه دارید.
داروهمه بیماران می‌توانند دارو‌های تجویز شده خود را طبق معمول مصرف کنند، مگر اینکه دستور مصرف دارو‌های خاصی مانند رقیق کننده‌های خون داده شود. لطفاً لیست فعلی داروها و آلرژی‌های خود را همراه داشته باشید.
سفرباید یک راننده بزرگسال شما را همراهی کند تا بتواند بعد از عمل شما را به خانه برساند. این برای ایمنی و راحتی شما است.
یک ساعت قبل از زمان برنامه ریزی شده برای بررسی حضور داشته باشید و برای انجام مراحل آماده شوید.
پس از عمل تا ۲۴ ساعت نمی‌توانید رانندگی کنید. اگر سوار تاکسی می‌شوید یا از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کنید، باید یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود را همراه داشته باشید تا پس از انجام عمل تا خانه یا هتل شما همراه باشید.
میلوگرام ممکن است به صورت سرپایی یا به عنوان بخشی از اقامت شما در بیمارستان انجام شود. برای بیماران سرپایی، لطفاً چهار ساعت برای آماده سازی، عمل و زمان بهبودی وقت بگذارید.
به طور کلی، میلوگرام این فرآیند را دنبال می‌کند:پزشک شما این روش را برای شما توضیح می‌دهد و اگر سوالی دارید از شما می‌پرسد.
از شما خواسته می‌شود که یک فرم رضایت نامه را امضا کنید که به شما اجازه انجام این روش را می‌دهد. فرم را با دقت بخوانید و اگر چیزی واضح نیست سوال بپرسید.
ممکن است از شما خواسته شود که هر گونه لباس، جواهرات، یا سایر اشیایی که ممکن است در این روش تداخل داشته باشد را خارج کنید.
ممکن است از شما خواسته شود که لباس مجلسی بپوشید. با این حال، این روش ممکن است در حالی انجام شود که شما در لباس خود باقی می‌مانید. به همین دلیل، لطفاً سعی کنید از لباس‌های غیرمحدود و راحت استفاده کنید.
قبل از شروع عمل به شما یادآوری می‌شود که مثانه خود را خالی کنید.
در طول عمل، روی یک میز پر شده روی شکم دراز می‌کشید.
پشت شما با یک محلول ضد عفونی کننده تمیز می‌شود و با حوله‌های استریل پوشانده می‌شود.
رادیولوژیست با تزریق یک داروی بی حس کننده موضعی (بی حس کننده) با استفاده از یک سوزن نازک، پوست را بی حس می‌کند. این تزریق ممکن است برای چند ثانیه احساس گزیدگی ایجاد کند، اما باعث می‌شود که این عمل درد کمتری داشته باشد.
یک سوزن از طریق پوست بی حس شده و به فضایی که مایع نخاعی در آن قرار دارد وارد می‌شود. در حین وارد شدن سوزن مقداری فشار احساس خواهید کرد، اما باید ثابت بمانید.
رادیولوژیست مقداری از مایع نخاعی را از کانال نخاعی خارج می‌کند. سپس مقدار کمی رنگ کنتراست از طریق سوزن به کانال نخاعی تزریق می‌شود. هنگام تزریق رنگ کنتراست ممکن است احساس گرما کنید.
میز اشعه ایکس در جهات مختلف کج می‌شود تا به نیروی جاذبه اجازه دهد تا رنگ کنتراست را به مناطق مختلف نخاع منتقل کند. شما توسط یک بریس یا مهار مخصوص در جای خود نگه داشته می‌شوید. رنگ کنتراست بیشتری ممکن است در طول این فرآیند از طریق سوزن سوراخ کمری ایمن داده شود.
سپس سوزن برداشته می‌شود و عکس‌های اشعه ایکس و یا سی تی اسکن گرفته می‌شود.
در صورت احساس بی حسی، سوزن سوزن شدن، سردرد یا سبکی سر در طول عمل، باید فوراً به رادیولوژیست اطلاع دهید.
ممکن است در طول میلوگرام احساس ناراحتی کنید. رادیولوژیست از تمام اقدامات راحتی ممکن استفاده می‌کند و برای به حداقل رساندن هرگونه ناراحتی یا درد، عمل را در سریعترین زمان ممکن تکمیل می‌کند.
برای کاهش خطر نشت مایع مغزی نخاعی (CSF) باید چندین ساعت پس از عمل بنشینید یا دراز بکشید. از اکثر بیماران خواسته می‌شود تا دو ساعت بعد از عمل دراز بکشند. اگر نیاز به ادرار دارید، ممکن است لازم باشد این کار را در تشتک انجام دهید.
پس از عمل از شما خواسته می‌شود که مایعات اضافی برای آبرسانی مجدد بنوشید. این به شستن رنگ کنتراست کمک می‌کند و به بدن شما کمک می‌کند مایع نخاعی خارج شده را جایگزین کند. همچنین احتمال ابتلا به سردرد را کاهش می‌دهد.
هنگامی که دوره نقاهت را کامل کردید، به اتاق بیمارستان منتقل می‌شوید یا به خانه خود مرخص می‌شوید. اگر به خانه می‌روید، معمولاً پزشک به شما توصیه می‌کند که بقیه روز را استراحت کنید
هنگامی که در خانه هستید، هر گونه تغییر را به پزشک خود بگویید از جمله:
بی حسی و گزگز پا‌ها
مشاهده خون از محل تزریق
درد در محل تزریق یا نزدیک آن
حالت تهوع یا استفراغ
ناتوانی در دفع ادرار
تب
گرفتگی گردن
بی حسی پا
سردرد
اگر سردرد بیش از ۲۴ ساعت بعد از عمل ادامه داشت، یا با تغییر وضعیت بدتر شد، با شماره تلفن ارائه شده در دستورالعمل ترخیص با تیم نور رادیولوژی تماس بگیرید.
ممکن است به شما دستور داده شود که فعالیت خود را تا ۲۴ ساعت پس از عمل محدود کنید.
پزشک شما ممکن است دستورالعمل‌های خاص دیگری در مورد کار‌هایی که باید بعد از میلوگرام انجام دهید به شما بدهد.
منبع: سلامت نیوز
منبع: فرارو
کلیدواژه: طرز تهیه شما خواسته رنگ کنتراست داشته باشید کانال نخاعی ستون فقرات سی تی اسکن بعد از عمل انجام شود اشعه ایکس پس از عمل پزشک خود دارو ها بی حسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۴۴۷۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رفلاکس معده؛ نشانه‌ها، علل و راه‌های درمان آن
فرارو- شاید کسی نباشد که در طول زندگی خود برای یک بار هم که شده با مشکلی به نام رفلاکس معده که معمولاً با سوزش سر دل یا ترش کردن شناخته می‌شود، مواجه نشده باشد. واقعیت این است که رفلاکس معده دومین مشکل شایع گوارشی است که بیش از ۴۰ درصد از مردم را گرفتار خود کرده است. این عارضه هنگامی رخ می‌دهد که محتویات اسیدی معده به سمت مری بازگردد و علت آن نیز معمولا مربوط به کارکرد نادرست عضله تنگ کننده تحتانی مری (اسفنکتر) است. به گزارش فرارو؛ به طور دقیق رفلاکس معده به چه معناست و علائم آن چیست؟ رفلاکس معده به چه دلایلی رخ می‌دهد و چه عوارضی دارد؟ رفلاس معده چگونه تشخیص داده می‌شود و از چه روش‌هایی برای درمان آن استفاده می‌شود؟ اگر شما نیز به دنبال پاسخ این سوالات هستید، با ما همراه شوید تا اطلاعات جامعی را درباره رفلاکس معده در اختیار شما قرار بدهیم.رفلاکس معده چیست؟ رفلاکس معده یک بیماری گوارشی شایع است که باعث سوزش معده در ناحیه تحتانی قفسه سینه می‌شود. در این بیماری که در میان مردم به نام ترش کردن معده شناخته می‌شود، رفلاکس معده زمانی اتفاق می‌افتد که محتویات معده (شیره معده حاوی اسید) به مری باز می‌گردد. به برگشت اسید معده به مری «رفلاکس معده به مری» (GERD) گفته می‌شود که حالت مزمن رفلاکس اسیدی معده است. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که عضله تنگ کننده اسفنکتر تحتانی مری (LES) ضعیف شود یا آسیب جدی دیده باشد. وظیفه اسفنکتر تحتانی مری جلوگیری از حرکتِ رو به بالای غذا از معده به مری است؛ بنابراین وقتی غذا از این قسمت عبور کند و وارد معده شود، این دریچه بسته می‌شود تا مانع بازگشت غذا و اسید معده به مری شود. در صورت درست کار نکردن این دریچه یا بسته نشدن کامل آن آب گوارشی و محتوای معده به مری بازمی‌گردد و رفلاکس معده رخ می‌دهد. با این حال رخ دادن این اتفاق همیشه به معنای وجود بیماری نیست؛ حتی رخ دادن گاه و بی‌گاه آن طبیعی است. اگر علائم بازگشت اسید معده به مری دو بار در هفته اتفاق بیافتد، شما به بیماری ریفلاکس معده مبتلا شده‌اید که به آن بیماری بازگشت اسید معده به مری نیز می‌گویند. رفلاکس معده دومین بیماری شایع گوارشی است که براساس آخرین آمار‌ها حدود ۴۴ درصد از افراد را درگیر می‌کند. این آمار‌ها نشان می‌دهد که بیشتر این افراد حداقل یک‌بار در ماه احساس سوزش سر دل را تجربه می‌کنند و ۲۰ % افراد نیز علائم رفلاکس معده به صورت هفتگی را دارند.
۲. احساس مزه تلخ یا ترش در گلو: در برخی موارد ممکن است بخشی از غذا یا مایع موجود در معده نیز به دهان بازگردد.
۳. سوء‌هاضمه: که با درد و ناراحتی در بالای شکم همراه است. احساس ناراحتی معده، داشتن حالت تهوع و استفراغ و احساس سیری آزاردهنده از علائم سوء‌هاضمه است.
۴. اشکال در بلع: در برخی از موارد فرد دچار مشکل در بلع می‌شود که گاه در تنفس فرد اختلال ایجاد می‌کند.
۵. باد گلو و آروغ زدن‌های مکرر: عضله اسفنکتر که در بالای مری قرار دارد، به دلیل حرکت گاز از میان این مسیر به ارتعاش درمی‌آید و درنتیجه صدا تولید می‌کند.
۶. گلودرد: در واقع این اسید معده است که گلو را تحریک می‌کند و سبب ایجاد درد می‌شود. گلودردی که مدت‌دار است و از بین نمی‌رود، مهم‌تر از همه اینکه همراه با نشانه‌های سرماخوردگی نیست.
بعضی بیماران مبتلا به رفلاکس ممکن است علائم دیگری هم داشته باشند که این علائم و نشانه‌ها عبارت‌اند از:
ــ درد در زیر جناغ سینه
ــ گیر کردن غذا
ــ حالت تهوع یا استفراغ (به‌خصوص هنگام صبح)
ــ جمع شدن بیش از حد بزاق در دهان و سرفه‌های مکرر بدون علت
ــ تلخ شدن دهان و برگشت آب و مواد غذایی از معده به دهان
ــ بوی بد دهان
ــ کاهش وزن بدون علت
ــ مدفوع خونی یا سیاه یا استفراغ خونی
ــ پف کردن
ــ سکسکه‌ای که از بین نمی‌رود.
۱. عملکرد نادرست اسفنکتر تحتانی مری: هنگامی که شما غذا را فرو می‌برید، اسفنکتر تحتانی مری؛ یعنی گروهی از عضلات دایروی اطراف قسمت تحتانی مری شما باز می‌شوند و به غذا و مایعات اجازه پایین رفتن به سمت معده را می‌دهند؛ سپس دوباره بسته می‌شوند. با این حال چنانچه این دریچه‌ها غیرطبیعی باز و یا ضعیف شوند، اسید معده می‌تواند به مری شما برگردد و منجر به سوزش سر دل به طور مکرر شود. این برگردانده شدن ثابت اسید می‌تواند جداره مری شما را تحریک کند و به التهاب مری منجر شود (ازوفاژیت). با گذشت زمان التهاب می‌تواند تمام جداره مری را پوشش بدهد و به عوارضی مانند خونریزی، تنگی مری و یا مری بارت (یک بیماری پیش سرطانی) منجر شود.
۲. فتق حجاب حاجز: یکی از علت‌های شایع بیماری ریفلاکس اسید معده اختلالی به نام فتق هیاتال یا فتق حجاب حاجز است که در معده ایجاد می‌شود. این عارضه زمانی ایجاد می‌شود که قسمت فوقانی معده و دریچه تحتانی مری به سمت بالا و دیافراگم حرکت می‌کنند، عضله‌ای که شکم را از قفسه سینه جدا می‌کند. به‌طور معمول دیافراگم به حفظ اسید در معده کمک می‌کند و اگر کسی فتق هیاتال داشته باشد، ممکن است اسید به سمت بالا و مری حرکت کند؛ بنابراین باعث بروز علائم بیماری ریفلاکس خواهد شد.
۳. عملکرد نادرست عضلات معده: گاه با انقباضات کند معده و به تاخیر افتادن تخلیه محتویات معده درون روده‌ها این مشکل پدید خواهد آمد؛ همچنین اگر حرکات دودی شکل معده دچار خلل و اشکال شوند، رفلاکس رخ می‌دهد.
۴. پُرخوری: زیاده‌روی در مصرف غذا نیز می‌تواند عاملی برای بروز رفلاکس و سوزش معده شود؛ به‌ویژه اگر بعد از خوردن غذا فورا بخوابید، این مشکل بیشتر به سراغ شما خواهد آمد.
۵. برخی بیماری‌ها و داروها: مبتلایان به بیماری آسم و نیز مصرف کنندگان دارو‌های ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن نیز ممکن است دچار رفلاکس معده شوند.
۶. مصرف برخی مواد غذایی: مصرف برخی از غذا‌ها که می‌تواند عامل رفلاکس یا تشدید کننده‌ی آن محسوب شود، عبارت‌اند از:
ــ مصرف الکل
ــ مصرف چای
ــ خوردن قهوه
ــ نوشیدن نوشابه‌های گازدار
ــ نوشیدنی‌های حاوی کافئین-شکلات
ــ خوردن مرکبات (نارنگی، پرتغال، گریپ فروت)
ــ مصرف گوجه فرنگی، رب و سس گوجه فرنگی
ــ مصرف زیاد غذا‌های تند و ادویه‌دار
ــ خوردن غذا‌های پرچرب
ــ اضافه وزن یا چاقی
ــ خوردن تنقلات نزدیک به زمان خواب
ــ سیگار کشیدن
ــ باردار شدن
ــ تاخیر در خالی شدن معده
ــ داشتن رژیم غذایی کم فیبر
ــ تحرک نداشتن و ورزش نکردن
ــ مصرف زیاد نمک در وعده‌های غذایی
برای رفلاکس معده چه زمان به پزشک مراجعه کنیم؟ در صورت داشتن درد در قفسه سینه به‌ویژه اگر دچار تنگی نفس یا درد در ناحیه فک یا بازو نیز هستید، فورا به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید؛ زیرا ممکن است این‌ها علائم و نشانه‌های حمله قلبی باشد. همچنین درصورتی که علائم ریفلاکس معده را به صورت شدید یا مکرر تجربه کردید یا بیش از دو بار در هفته از دارو‌های بدون نسخه برای درمان سوزش معده استفاده کرده‌اید و همچنان بهبود نیافته‌اید، حتما به پزشک مراجعه کنید.
رفلاکس معده چگونه تشخیص داده می‌شود؟ پس از مراجعه فرد به پزشک و معاینه فیزیکی و بررسی علائم ظاهری در صورتی که پزشک به عارضه رفلاکس معده مشکوک باشد، از روش‌های زیر برای تشخیص دقیق استفاده خواهد کرد: ۱. آندوسکوپی فوقانی: در این روش پزشک یک لوله باریک را با دوربین از راه گلو وارد مری می‌کند و به بررسی دقیق مری و معده می‌پردازد. اگر فرد به رفلاکس معده دچار باشد، معمولا با آندوسکوپی همه چیز طبیعی به نظر می‌رسد؛ اما مواردی همچون التهاب مری تشخیص داده می‌شود یا ممکن است نیاز به نمونه‌برداری برای بررسی ابتلا به بیماری بارت باشد.
۲. تست PH: در این روش یک مانیتور کوچک از طریق لوله نازک و از راه بینی یا دهان به داخل مری هدایت می‌شود، درحالی که به دستگاه ثبت کننده همراه بیمار متصل است زمان و مدتی را که اسید معده به داخل مری برمی‌گردد، ثبت می‌کند. روش دیگر استفاده از کپسول است که طی آندوسکوپی داخل مری قرار داده می‌شود و PH مری را در زمان‌های مختلف ثبت می‌کند و پس از دو روز از طریق مدفوع دفع می‌شود.
۳. فشارسنج مری: در این روش انقباض عضلانی غیرارادی مری هنگام بلع و همینطور هماهنگی و نیروی اعمال شده عضلات مری اندازه‌گیری می‌شود.
۴. اشعه ایکس: پرتوهای ایکس بعد از نوشیدن مایعی که لایه داخلی دستگاه گوارش شما را پر می‌کند، گرفته می‌شود. این روش به پزشک شما اجازه می‌دهد که محیط مری، معده و روده شما را ببیند؛ همچنین ممکن است از شما خواسته شود قرص باریم را بلع کنید که می‌تواند به تشخیص تنگی مری کمک کند.
۵. نمونه‌برداری: طی آندوسکوپی به‌منظور تشخیص عفونت و ناهنجاری‌های دستگاه گوارش نمونه‌هایی از بافت دستگاه گوارش برداشته می‌شود تا با میکروسکوپ ارزیابی شود.
۱. ازوفاژیت: التهاب مری یا ازوفاژیت ممکن است موجب سوزش سردل، درد قفسه سینه و بلع دردناک شود.
۲. تنگی مری: در این حالت، مری در معرض تنگی قرار می‌گیرد و باعث اختلال و مشکل در بلع می‌شود.
۳. مری بارت: تغییر بافت قسمت انتهایی مری است که در صورت درمان نشدن می‌تواند به سرطان مری منجر شود.
۴. مشکلات تنفسی: ممکن است اسید معده را در ریه‌ها نفس بکشید که می‌تواند موجب مشکلات زیادی از قبیل احتقان قفسه سینه، خفگی و آسم شود.
۵. درد باز در مری (زخم مرطوب): اسید معده می‌تواند بافت مری را از بین ببرد که باعث ایجاد درد شدید می‌شود. زخم مری می‌تواند خونریزی کند که باعث درد هنگام بلعیدن می‌شود.
درمان پزشکی رفلاکس معده پزشک شما احتمالاً توصیه می‌کند که ابتدا تغییر در شیوه زندگی و دارو‌های بدون نسخه را امتحان کنید. اگر طی چند هفته احساس تسکین نکردید، پزشک ممکن است دارو‌های تجویزی یا جراحی را توصیه کند. شایع‌ترین درمان‌های پزشکی رفلاکس معده عبارت‌اند از: ۱. دارو‌های بدون نسخه رفلاکس معده همیشه در داروخانه‌ها می‌توان دارو‌هایی را یافت که می‌توانند رفلاکس معده را درمان کنند و البته به تجویز پزشک نیز نیازی ندارند. این داروها عبارت‌اند از: ــ آنتی اسید‌هایی که اسید معده را خنثی می‌کنند: آنتی اسید‌ها مانند میلانتا و رولائیدها ممکن است اثر فوری داشته باشند؛ اما آنتی اسید‌ها به تنهایی التهاب مری را بهبود نمی‌بخشند. استفاده بیش از حد از آنتی اسید‌ها می‌تواند عوارض جانبی مانند اسهال و یا گاه مشکلات کلیوی را ایجاد کند.
ــ دارو‌هایی برای کاهش تولید اسید معده: این داروها – که به عنوان مهارکننده‌های گیرنده H۲ شناخته شده است – شامل سایمتیدین، فاموتیدین، هیزاتیدین و رانیتیدین هستند. مسدود کننده‌های گیرنده H۲ به اندازه ضد اسید‌ها موثر نیستند؛ اما تسکین بیشتری دارند و ممکن است تولید اسید معده را تا ۱۲ ساعت کاهش بدهند.
ــ دارو‌هایی که تولید اسید را مسدود می‌کنند و مری را بهبود می‌بخشند: این داروها – که به عنوان مهار کننده‌های پمپ پروتون شناخته می‌شوند – نسبت به مسدود کننده‌های گیرنده H۲ مسدود کننده‌های قوی‌تر اسید هستند و باعث بهبود بهتر بافت مری می‌شوند. مهارکننده‌های پمپ پروتون بدون نسخه شامل لانزوپرازول و امپرازول هستند. ۲. دارو‌های تجویزی رفلاکس معده در برخی موارد درمان رفلاکس معده به تشخیص دقیق پزشکی و تجویز دارو‌های خاص نیاز دارد؛ زیرا ممکن است رفلاکس معده به دلایل خاصی رخ داده باشد که باید به طور تخصصی درمان شود.
ــ دارو‌های تجویزی مسدود کننده‌های گیرنده H۲: این‌ها شامل فرم‌های قوی‌تر از دارو‌های فاموتیدین، هیراتیدین و رانیتیدین هستند. این داروها به طور کلی تحمل خوبی دارند؛ اما مصرف طولانی مدت ممکن است با افزایش اندک خطر کمبود ویتامین B۱۲ و شکستگی استخوان همراه باشد.
ــ دارو‌های تجویزی مهارکننده‌های پمپ پروتون: این‌ها شامل اسموپرازول، فرم‌های قوی‌تر لانزوپرازول و امپرازول، پنتوپرازول، رابپرازول و دکس لانزوپرازول هستند. این داروها به طور کلی تحمل خوبی دارند؛ اما ممکن است باعث اسهال، سردرد، حالت تهوع و کمبود ویتامین B۱۲ شوند. استفاده مزمن ممکن است خطر شکستگی لگن را افزایش بدهد.
ــ دارو‌هایی برای تقویت اسفنکتر پایینی مری: باکلوفن ممکن است با کاهش فراوانی ریلکسیشن اسفنکتر پایینی مری GERD را کاهش بدهد. عوارض جانبی ممکن است شامل خستگی یا حالت تهوع باشد. ۳. جراحی و سایر درمان‌های رفلاکس معده رفلاکس معده معمولا با دارو قابل کنترل است و اگر داروها موثر نباشند یا مایل به مصرف طولانی مدت دارو نیستید، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
ــ فوندوپلیکاسیون: جراح قسمت بالای شکم شما در اطراف اسفنکتر تحتانی مری را می‌پیچد تا ماهیچه را محکم و از رفلاکس جلوگیری کند. Fundoplication معمولاً با روش حداقل تهاجمی (لاپاروسکوپی) انجام می‌شود.
ــ دستگاه LINX: حلقه‌ای از مهره‌های مغناطیسی ریز در اطراف محل اتصال مری به معده پیچیده می‌شود. جاذبه مغناطیسی بین مهره‌ها به اندازه کافی قوی است تا محل اتصال را بسته نگه دارد؛ اما به اندازه کافی ضعیف است که اجازه می‌دهد مواد غذایی از آن عبور کنند. دستگاه Linx را می‌توان با استفاده از روش‌های حداقل تهاجمی جای‌گذاری کرد.
۲. جویدن کامل غذا: غذا را آهسته میل کنید و کاملا بجوید.
۳. فاصله بین وعده غذایی و خواب: حداقل سه ساعت بین غذاخوردن و رفتن به رختخواب فاصله بیندازید.
۴. کنترل وزن: وزن اضافه باعث ایجاد فشار روی شکم و معده و برگشت اسید از معده به مری می‌شود.
۵. اجتناب از سیگار: سیگار کشیدن کارایی عملکرد دریچه LES را کاهش می‌دهد.
۶. هنگام خواب بالاتنه خود را بالا ببرید: رفلاکس معده معمولا شب‌ها بدتر می‌شود؛ زیرا وقتی دراز می‌کشید، جریان اسید معده به مری راحت‌تر رخ می‌دهد. سعی کنید هنگام خواب سر و شانه خود را بالاتر از معده قرار بدهید.
۷. اجتناب از پوشیدن لباس‌های تنگ: لباس‌های تنگ به‌خصوص از ناحیه کمر و شکم علائم رفلاکس معده را تشدید می‌کنند.
۸. نشستن صحیح: برخی معتقدند نشستن درست و صاف هنگام صرف غذا و بعد از آن به کاهش علائم رفلاکس کمک می‌کند.
۹. کاهش استرس: برخی روش‌های کاهش استرس مانند یوگا، تصاویر هدایت شده، تنفس صحیح و مدیتیشن برای کاهش علائم رفلاکس موثر هستند.
۱. سبزیجات: سبزیجات به علت چربی و قند پایین موجب کاهش اسید معده می‌شوند. لوبیا سبز، کلم بروکلی، مارچوبه، گل‌کلم، سبزیجاتِ دارای برگ‌های سبز خوراکی، سیب‌زمینی و خیار از جمله سبزیجات مفید برای رفلاکس معده هستند.
۲. زنجبیل: زنجبیل دارای خواص ضدالتهابی است و در درمان ترش کردن معده و سایر مشکلات گوارشی مؤثر است. می‌توانید ریشه‌ی زنجبیل را به‌صورت رنده یا خُرد شده به انواع غذا‌ها و نوشیدنی‌ها اضافه کنید.
۳. جو دوسر: جو دوسر ازجمله غلات کامل و منبعی غنی از فیبر است که معمولا به شکل حلیم در وعده‌ی صبحانه مصرف می‌شود و به علت جذب اسید معده در کاهش علائم رفلاکس مؤثر است. برنج سبوس‌دار و نان‌هایی که از غلات کامل درست شده‌اند، از دیگر خوراکی‌های حاوی فیبر بالا هستند.
۴. بادام خام: بادام خام با تولید «آلکالین» می‌تواند PH (وضعیت اسیدیته) معده را تنظیم کند؛ زیرا بادام منبع کلسیم است.
۵. گوشت کم‌چرب: گوشت‌های کم‌چرب مانند گوشت مرغ، بوقلمون، ماهی و غذا‌های دریایی دارای چربی خیلی کمی هستند و موجب کاهش علائم رفلاکس معده می‌شوند. انواع مختلف گوشت کم‌چرب را می‌توانید به‌صورت گریل، کبابی یا آب‌پَز تهیه و مصرف کنید.
۶. آب گرم و آبلیموی تازه: صبح خود را با یک فنجان آب گرم و آبلیموی تازه شروع کنید. با نوشیدن این محلول با معده خالی و ۱۵ الی ۲۰ دقیقه قبل از خوردن صبحانه بدن می‌تواند به طور طبیعی اسید معده را متعادل کند. این محلول برای همه بی‌خطر است.
۷. جوش شیرین: یک قاشق جوش شیرین را در نصف فنجان آب حل کنید و بنوشید. این محلول بدمزه؛ اما موثر است.
۸. آلوئه‌ورا: با خوردن روزانه ۶۰ میلی لیتر شربت غیرفرآوری شده آلوئه‌ورا علائم رفلاکس کاهش می‌یابد.
۹. آدامس: بعد از هر وعده غذایی آدامس بجوید تا ترشح بزاق افزایش یابد. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که افزایش ترشح بزاق سبب کاهش اسید در مری می‌شود.
۱۰. دمنوش‌ها: نوشیدن برخی دمنوش‌ها همچون بابونه، نعناع یا شنبلیله به کاهش علائم رفلاکس اسیدی کمک می‌کند.
نفر چهارم تنیس روی میز جهان مغلوب نوشاد عالمیان شد